เมื่อวันเพ็ญเดือน ๖ ตรงกับวันศุกร์ขึ้น ๑๕ ค่ำ ปีจอ ก่อนพุทธศักราช ๘๐ ปี เมื่อพระนางสิริมหามายา พระมเหสีของพระเจ้าสุทโธทนะ แห่งกรุงกบิลพัสดุ์ ทรงพระครรภ์แก่จวนจะประสูติ พระนางได้รับพระบรมราชานุญาต จากพระสวามี ให้แปรพระราชฐานไปประทับ ณ กรุงเทวทหะ ซึ่งเป็นพระนครเดิมของพระนาง เพื่อประสูติในตระกูลของพระนางตามประเพณีนิยมในสมัยนั้น ขณะเสด็จแวะพักผ่อนพระอิริยาบถใต้ต้นสาละ ณ สวนลุมพินีวัน พระนางก็ได้ประสูติพระโอรส ณ ใต้ต้นสาละนั้น และได้แสดงปฏิหาริย์ คือการเดินได้เจ็ดเก้าและมีดอกปทุมชาติ (ดอกบัว) ผุดขึ้นมาจากพื้นปฐพี ครั้นพระกุมารประสูติได้ ๕ วัน ก็ได้รับการถวายพระนามว่า "สิทธัตถะ" เมื่อประสูตรได้เพียง ๗ วัน

พระนางสิริมหามายาก็ได้เสด็จสวรรคตไปเกิดเป็น " สันดุสิตเทพบุตร "

บนสวรรค์ชั้นดุสิต เจ้าชายสิทธัตถะถูกเลี้ยงดูอย่างทะนุถนอมโดยแม่เลี้ยง

" พระนางปชาบดี " ซึ่งเป็นน้องของพระนางสิริมหามายา ต่อมาได้ถูกแต่งตั้งให้เป็นมเหสีเอกของพระเจ้าสุทโธทนะ และเลี้งดูเจ้าชายสิทธัตถะเป็นอย่างดีมาโดยตลอดจนเจ้าชายองค์น้อยเติบโตและได้ร่ำเรียนวิชาในแขนงต่างที่พระบิดาทรงเลือกมาให้เจ้าชายสิทธัตถะเล่าเรียนจนเชี่ยวชาญ